kırık kanadının sızısında belirsiz güneş gölgesi.kendine uçmanın yolunu arar
tüm uçabilen kuşların kursağındaki darı tanelerini kusası gelir yol kestiğinde yolunu
benlikler sıçrar benden diğerine, ölmez ben. küsegen hayat kırıla kırıla devam eder
kendinize alının gölgeler,eskiyi yeniye katlayın.yanınızda yürüsün yolun birbirini yemiş tepeleri alt üst olun. ölü biteklerinizle unutun savaşmayı.görmeyin arkanızdan ırayan
eski gölgeleri, birbirlerini yok ederken!



zaten bir deneme gösterisi süregelen gökte.atlar çıkmış yarış yolundan
alkış almak için ayaklarının altındaki taşlardan
görünmez bu kırık kanatlarda kan lekesi var batının giysisine simsiyah renk olan gidimler
çocukların ölü bakışları işlidir ayıp yerlerinde düzenin
elimle iterim şiiri, sade bir gülümseyiş için çizerim bakışımı
asılı kalmaz insan çengelde kokmuş et kokusu yayılır dünyaya da
çözemem neden zayıf çöpler suyun yüzüne çıkar
kuş ölüleri gibi tıpkı
ve batar yerin altına ağır ağır değerli taşlar
hedefi bulur ok.insanın ağırlığı ağır basar taşlardan

heey ok! değilsin y’ayın yanında




28. 8. 2014 glenay