kiraz çiçeklerini, baharı, yazı sevgilinin nazını
yazsaydı dedim bir şiirden çıkarken
ayaklarımda suçsuz insanların kan izleri vardı
şairin görmesi olanaksızdı
kanlı tepelerin dibinde açan
kan çiçeklerini


küçük beyaz badanalı evlerin balkonunda
çocuklar balon uçurmalıydı
mavi beyaz balonlar
masmavi gökyüzüne
üfürmeliydi ağlak soluğunu gün
bilmem kaç kat altına yerin
buğusuz bakmalıydı gözlerin


buğusuz bakmalıydı gözlerin
küpeler takmalıydı çocuklar
sarı al kirazlardan
gülmeliydi şiirin yüzü
mutla ışımalıydı bakışları
eşit olmalıydı insanlar


binlerce masum ölen insan
hesap sorulacak günü düşünmemeliydi
son kez gözlerini yumarken
kaymamalıydı avuçlarından
sıkı sıkı tuttukları
umutları


kiraz çiçekleri arasından
insanda insanı göremeyen güneş
toplayıp bütün enerjisini
kaçmamalıydı kafdağının ardına
bir insan için verilen uğraş
iki binden fazla ölen insan için de
verilmeliydi


ayrım yapmalıydı hiç bir ülke
şu doğulu bu batılı diye
unutulmamalıydı
sömürü yeri değildir doğu da
tıpkı batı gibi
batı testten geçirmeliydi önce
insanlığını

kiraz çiçekleri
çoktan öldünüz sizde
kimse görmüyor


şiir senin milletin,dinin yok ki
neden kan lekesi var yüzünde?






24 .08. 2014 / Glenay