Ellerini ver Mira
Zira bu yıl çetin geçiyor yalnızlığın ayazı
Senden uzak durmaya uğraşsam da,
Bir türlü
Başaramadığım zamanlar var ya Mira
Pejmürde halimi görüp kaygılanmayasın diye
Ki aslında
Öyle çok ihtiyaç duyuyorum ki o lahza omzuna
Vallahi sana kıyamadığımdan hep
Beni boş ver deyişim
Ve sırf bu yüzden, koskoca okyanusa
Bir başıma direniyorum
Sanki sen olmadan çıkacakmışım gibi karaya



Ah Mira!
Her ne kadar
Kendinden uzun uzun bahsetmesen de bana
Hissetmez mi sanırsın bu can
Öyle ya nihayetinde sen de insan
Derdin sana yetip de artıyordur zaten
Ve ben... Buna rağmen
Ve bir değil, iki değil ve her keresinde
Kendimi,
Kapında buluyorum nedenini bilmeden



Ah Mira!
Ne aynı candan can, ne taşıdığımız aynı kan
Çok doğaldı aslında
Uçsuz bucaksız bir sevgiye inanmaman
Senden, zerre kadar menfaat bekliyorsam
Ha, de ki söylediklerinin hepsi yalan
Bunun mahşeri var, hesabı-kitabı var
Özetle mizanı var
Ve dahası var
Akıllara durgunluk verecek kadar har var
Sonra yanabildiğin kadar yan…
Yok yalan değil billahi bana inan
Tasavvuru dahi güç o kızıl tablonun
Nasıl ürperiyorum görsen
Yüreğim perişan, aklım darmaduman...





25 Ağustos 2014 / NÜS