Bu aralar
Hiç havamda değilim bayım
Alınganlığım üstünde

Kapıları çarpıp suratınıza
Dönmemek üzere gidesim var bu şehirden

Arka bahçelerinizde hayat tek-düze
Beyaz leylâklarınız yok
Martılar uçmuyor gökyüzünde
Geceleriniz ağır ve uzun
Sokak lambalarınızın ışığı ayarsız
Gökyüzünüz bile kibirli
İnatla saklıyor mavi yüzünü
Yağmur da yağmadı epey zamandır
Yani gitmek için
Bahanem hazır

Sokakta gördüğüm
Her yüz gözlerime yabancı
Kahve telvesinin tadı bir garip
Saçıma da aşk düşmüyor eskisi gibi

Dipsiz kuyu gibi karanlık her yanım
Zorlasam da
Aralanmıyor
Baharın kapısı

Sabrım çatladı elinizde
Kırıldı kabuğum
Tepetaklak düştüm yaralarımın içine
Kimsesizliğimin külleri dökülüverdi ruhuma
Üstüm başım toz toprak
İçim kapkara

Çırpındıkça kırıldı
Kırlangıç kanadına sakladığım mutluluk

Az huzur istemiştim bayım

Geri çekilmezseniz yolumdan
İçimin taş duvarları çöker omzunuza
Altında kalırsınız küfürbâz yanımın

Şaşkın şaşkın bakmayın öyle yüzüme
Kulağınıza gizliden kaç kez fısıldadım
Bunaldım dedim
İnanmadınız

’ serçe yürekliler ’in varlığını yok saydınız

Fikriniz bile kaçık

Şimdi
Pusulam daha fazla şaşmadan
Topla eteklerini zaman
Az öteye çekil

Dinmeyen
Öfkemle kavgam var

Deniz Derya Giritli

Prizren
12.Aralık 2009