Hayat boş, işin aslını baştan dedim,
Uzatmaya da değmez, işte söyledim.

Yaşamak anlamsız, kurallar kuralsız,
Zaman ne yapsın, saatler kararsız.

Varsın, yoksun; aynı anlamı taşıyor,
İnsan yaşamıyor, yaşadığını sanıyor.

Lezzeti kalmadı ne zevkin, ne aşkın,
Hayaller kuran var, bir sürü şaşkın.

Dostluk lafta, arkadaşlık filmlerde,
Üstünlüğün anahtarı hep ceplerde.

Yürekle buluşmayan sözler alkış alır,
İnanılan yaşanmaz, yaşanılana inanılır.

Güneş ısıtmaz, yıldız karanlık yayar,
Yürüdüğünü sananlar, yerinde sayar.

Sevda yalan, umut hayal, yaşam boş,
Kalk artık yüreğim ve kabre doğru koş.

Ölüm her şeyden gerçek; durur karşıda,
Ziyarete gelse artık sokakta, çarşıda.

Ölse insan en azından Fatiha’sı okunur,
Ölse belki yaşayana bir faydası dokunur.

Ölüm hayattan daha dürüst ve mantıklı,
Yaşamak elem dolu, yaşamak acınaklı.

Gözünü açtın, gözünü kapattın işte bitti,
Sabahlara kadar bekledim, ölmedim gitti.