Yağmur her cama vurduğunda
Seni düşünürüm sevgilim
İrkilirim yağmur sesiyle, korkarım
Hatırlar mısın
Yağmur gibi vurmuştu aşkımız bir gece cama
Cam kırılmış, yere savrulmuştu
Senin sesinle çınlamıştı Karanfil Caddesi
Ayrılık kokan o yıkıcı sesinle

Tüketmiştin anıları, sevda sözlerini
Bir kalemde silip atmıştın her şeyi
Hem de yok yere, hem de bir yalan üzere
Çekip gitmiştin o gece yarısı
Yapayalnız bırakmıştın beni
Karanfil Caddesi’nde

Yağmur her cama vurduğunda
Seni düşünürüm sevgilim
Yağmurlu bir gecede bırakmıştın beni
Dinlememiştin, susmamıştın
Son sözü söylemiştin kendince
İçinde ayrılık geçen o lanet sözü
Yağmur hızlandıkça öfken artmıştı
Bakışın bulanmıştı, görmüyordun beni
Eğer görebilseydin sevgilim
Eğer bir görebilseydin
Orada masumiyet bulacaktın sadece
Evet sadece masumiyet
Şimdi yine yağmur yağıyor sevgilim
Hem de daha şiddetli
Şimdi yine vakit gece yarısı, hem daha karanlık
Ben şimdi nerde miyim
Bıraktığın yerde elbette
Karanfil Caddesi’nde
Caddenin tam ortasında
Yağmur hangi cama mı vuruyor
Kırıp paramparça ettiğin kalbimin camına
Öylesine sert vuruyor
Kalbim parçalanacak gibi

Yağmur durmadan gel sevgilim
Gel, aşk var sadece kalbimde
Sana olan aşkım
Bitmeyen, bitmeyecek olan aşkım
Yağmurlar delip geçmeden kalbimi
Gel sevgilim
Bekliyorum
Karanfil Caddesi’nde