eskimeyen şarkılar gibi
sen
ve
söylenmeyen sözler
tutsak kaldı içerimde

hani kavruk bir yaz gecesi
bir meltem esintisine hasret düşer de
bir nebze rüzgar düşler bağrında
hani suya hasrettir de toprak
bir damla düş/se
çatlamış dudağı serinleyecek doyasıya
işte tam böyle
sözün bittiği
umudun tükendiği bir yerdeyim
sana hasret tükenirken yıllar
suçum neydi
çözemedim
bıktım yokluğundan
severken bu kadar
ayrılık acısıyla kavurdu talan etti yıllar
eskimeyen şarkı gibi kaldın dilimde
eskimeyen bir acısın
kalbimin derinliğinde

silip atmak geçse de aklımdan bir an
fikrime inat düşüyor kalbim her seferinde
yaşıyorken içimin bir yerlerinde
susturmak varlığının sesini ne mümkün
gözlerim her kapanışında
yüzün yerleşiyor
en hain
en can alıcı tavrıyla göz kapaklarıma
kirpiklerim aralanmaktansa
bana inat
seni barındırmayı yeğliyor koyaklarında
sen
yerleştikçe göz bebeklerime
geceler hüzün soluyor
damla damla düşüyorsun dualarıma

eski şarkılar gibi
sen ve söylenmeyen sözler
tutsak kaldı içimde
istemezdim hiç böyle olsun
bu hikaye böylesi bir son bulsun
gel
yokla bir yerleri ne olursun
belki bir yerlerde
aska dair
bir şeyler bulursun



24.08.2014
ferhan erdoğan