3
Yorum
18
Beğeni
0,0
Puan
1440
Okunma
sen;
gözleri kör eden bir sevdanın açık yüreğine seslenen yanım
Yaradana kurban olduğum
iyi ki benimsin diye sabah akşam kor ateşte yandığım
ey elleri mavi sözleri ateş kavı
ruhum teninin uç noktalarında heba olurken
ben aşkın giyotininde boynumu vurdurayım
durdurayım senin için dünyayı
şafak kızıllığından önce bana gelen adam
tırnaklarımdaki yalnızlığı aşk törpüsüyle temizle
ki ne kadar da karanlıktır dipleri
yonttuğum ’’hep banalar’’ mîâdını doldurdu
şimdi
’’ bize’’ diyen gözelerimden aşk şerbeti dökülmekte
içmediğin her güne bir ayrılık birikir
sarkan gönül dalları
bir akasya ağacının dallarına gizlenir
sararan andır hazana devşiren gözlerde
tutuşur yeniden sen diye.
yüzümü yüzüne sürdüğüm kutsal âbidem
kutsa her anımızı miras diye geleceğe..
Ayvazım DENİZ
Şiirin sahibi
Cevap Yaz