bir nehirim akıyorum...
dingin, sade...
dupduru...

anlatırım balıklara,
kendi masalımı
mırıl mırıl...
türkü söylerim
aya yıldıza karşı
şırıl şırıl...
gün doğarken
güneş vurur içime,
pırıl pırıl...
ben her gün taptaze
her gün tiril tiril...

dibimdeki yosunlar,taşlar
salınır elvan elvan
içimin bestesiyle
varoluşumun çizgisinde
mutluyum ben böylece

düşünürdüm..
denize ulaşmaktı düşüm
o bir sonsuzluktu,
okumuştum, duymuştum

ama
yollar ırak
ama
yollar kurak...

bir ağacın yanından geçtim
usul usul, sessizce...
baktım,
yemyeşil bir kabak..!

uzun ince, sarılgan
başına buyruk
denizi biliyormuş
derken...
koca bir kütük gibi yıkıldı
yanıma yöreme yığıldı
yıllar yıllaaar önce
yıkıldı
yandı
yakıldı

engelleri aşmayı
öğretti bana
her şeye rağmen
daha güçlü akmayı
kendi başıma
denize varmayı
görmeyi öğretti
şerdeki hayrı

yıllar yıllar önce
bir kabak vardı
hâlâ da var
davar davar