hiç olacak iş mi
Tutup dünyayı avuçlarıma bıraktılar
benimmiş bütün ovaları dağları
beni yine kandırdılar
utanmazlar

oysa dünya bir yangın yeri
insanlık bir avuç kül
dokununca yandı avuçlarım
sonra acemi bir umut iliştirdiler gözlerime
umutlandı bakışlarım
ve yine çocukça
görmeden ölmeyeceğimi düşünüyorum
savaşsız yarınları

mütemadiyen bekliyorum
arada soluklanıyorum soylu göğün altında
kuşları daha çok seviyorum
kanat çırptıkça maviliklere
inadına daha çok gülümsüyorum
başımı daha dik tutuyorum inadına

unutmuyorum elbet
iri elli iri ayaklı adamları
kirli çizmeleriyle çocukluğumu çiğnediklerini
annemin gözyaşlarına yeminim var
unutmuyorum
göz bebeklerime yerleşen o kanlı sahneleri

Amerikayı da lanetliyorum İsrail gibi
ve tüm işbirlikçileri!
küfürleri mi tükürünce rahatlıyorum
emperyalizmin kirli yüzüne

benim elbiselerim yırtık pırtık
ayaklarım çıplak, dudaklarım çatlak
saçlarım toz içinde olabilir
ben onurumla yüceyim
hiç değilse alçak değilim İsrail gibi
masum ve riyasız vede yalansız
ama öfkeli
her çocuk gibi!


21/8/2014/ Nermin Erol.