yine yokluğunla uyandım sabaha
esintileri yokladım
ne kalmış geçmişten
yüreğimin tozlu raflarında
kitabının sayfalarını çevirdim


ilk okumayı öğrenen bir çocuk gibi
he ce le dim adını
her zaman alfabenin ilk harfi
iskeletini kurdu önümde
sürekli yarım kalmış inşaata


arkamdaki uzun zaman kısaldı
getirdi ilk aşkla gülüşünü
gözlerinde kalan zamana
bir kalp kolyeye adını yazasım geldi
yine takmak için boynuma
tenime kazır gibi aşkını
kanımı akıtarak sevgiye


gelişin uyandı sabahla benden önce
fırlatıp attı yastığı
geçmişin tarihi kazılarını yaptı gülüşün
bir anı çıkardı gümüş kılıfından
bakışların yüzdü gönül okyanusumda
yüzün kızardı


kaç kez dönüp baktın arkana
üzgün suretini bende bırakıp
kimbilir kaç gece sabahladın özlemle
kaç yastığa aktı hasret gözyaşın
oturup kalbinin mektuplarını yazdın
doğuşuna bakıp güneşin
iltica ettin bana




18. 8. 2014 / Glenay