Adım adım sürükleniyorum yanlışa, yalnızlığa
Yürüyen ben değilim aslında, kimsesiz sokaklara
Kalbim desen tam bir girdap, girersin yürekli isen,
Çekilirsin benimle birlikte sen de, sonsuz gayyaya…

Uzaktan baktım sana önce, keşfe durdum gizemlice,
Göremedin beni, izledim saklanarak köşelerde
İzledikçe hayran kaldım duruşuna, asaletine,
Hazır mıyım bilmiyorum sevdanın o ağır yüküne
Belki aldanıyor, kandırıyorum kendimi seninle…

Sonra koşup durdum, kaçtım senden, korktum farkedilmekten
Yanan benim canım olsun, hep ben olayım seni gören,
Sadece ben bakayım, bir tek ben seyredeyim seni
Gürültüsüz, acısız, masumca, tek kelime etmeden…

Tam da alışıyorum derken başıma geldi korktuğum,
Hissetmeseydin beni, amansızca titrer miydi ruhum?
Bakmasaydın kalbime, görmeseydin içimdeki seni
Yırtılmazdı haya perdesi, yakamazdın servetimi

Ve çıkageldin aniden, misafir oldun yüreğime
Unuttum zamanı, mekanı; kayboldum eridim sende
Dolaştın damarlarımda, süzüldün gönülden içeri
Bir sevda türküsü olarak döküldün dudaklarımdan

Ve gittin,
Mor bir gözyaşı bırakarak ardında…
Ben yine başbaşa kaldım yalnızlığımla..



Nazlı Çelebi