dün yine seni andım çok ağladım
seni hatırladım o mavi gölden geçince
belki sen hiç yaş görmedin gözlerimde
belki de hiç yaşlanmamıştın yüreğimle
sen aslında hiç sevmemiştin ki beni
sen sadece delice esen bir rüzgardın
usulca gelip delip geçtin hayallerimi


oysa ben onca dosta sormuştum seni
anlatın demiştim bana o güzel gözlerini
ağlamış mı demiştim ben giderken
üzülmüş mü o kalbi yalnız kalırken
ben bunları ağlaya ağlaya düşünürken
sen gülüyordun belkide ben ölürken


ben hep kırmızıda geçtim bu hayatı
hep engeller vardı ben giderken
hiç yeşil yanmadı yüreğime bugüne kadar
hep ceza hep bedel ödedim şimdiye dek
bir avuç yağmurla yaşadım susarken
gökyüzünden dilendim gözyaşlarımı
dallarından tutunduğum ağaçlar bile
her defasında savurdu attı yapraklarını
ben hep sonbaharı yaşadım
ben hep kışı bekledim ardından
ne yaz geldi kalbime
ne de kışlar gitti yüreğimden
kaldırımlardaki taşlardı en büyük dostum
çünkü ben seni en çok onlara anlattım
çünkü ben en çok onlara ağladım


duygularım derindi denizler gibi
sevdiğim sonsuzdu bir gökyüzü gibi
aşkım sırılsıklam sular seller gibi
sen neredeydin eyy sevgili


şimdi yine seni andım yoksun yanımda
yine sen geldin aklıma üşüdüğüm bir anda
yine rüzgar yine kışlar ardında
yine seni andım sana ağladım
sensiz bir mevsimin son baharında

.
.
.
Mawish
.
.
.

SENİ ANDIM – Mawish Şiirleri