0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
975
Okunma
boşluğumu doldurdu
káinatın kiri
yalanlara sığınıyor
düşürdüğüm gün
ölülerle seyahat ediyor
nefes nefese kalp
işaret parmağımda nasır
anahtarını taşımaktan hüznün
harfler sayılara yetişemiyor
ölen ölene
özüne dönüyorum takvimin
esaslı bir bebek çığlığı
mükemmel bildiğim bilincim
tenhası fundalığın
boşluğunu doldurdu
kalbin kalbimin
dağınık ellerimi topluyorum
sabahları
havalandırıyorum gözlerimi
her öğlen
boynum rutubet kokuyor
akşamları
hayatı örtünüyor
yalnızlığım
bütün bunlar
bütün bunlar
naif bir not aslında
gerçek boşluğun ortasında
ömrünü tüketti
kalbin kalbimin
