yatıyor içimde
zıkkımın kökü
ben kupkuru dallarıyım
dokunmayın diyorum insanlara
kirletmeyin diyorum
çekin ellerinizi karanlığımdan
benim umutsuzluğum daha temiz
umutlarınızdan
yalancı bir beyaza bürünmeye katlanamam
gökyüzü sizin şaraphaneniz olsun
benim gökyüzüm şaraphanem
bir kara çiçek var içimde
ayaklarınızın altına gömüyorum
kimse görsün istemiyorum
yapışıp kalsın diye içimde ziftin özü
ikinci paketi açıyorum
bir kara çiçek var içimde
solmaya yüz tutan
iyimserliğimden korkmaya başladım
yavaş yavaş
mutsuzluğuma merak sarmaya başladı etrafımdakiler
merakınız batsın
yatıyor işte içimde
uyandırmayın
ne geçecek elinize sizi ağlatınca
bir kara çiçek var içimde
gözyaşlarınız olmadan sulanan
büyüyor geceden geceye
utanmadan karanlığından
usandım aydınlığınızdan
siz kağıtttan güneşler asın balkonlarınıza
ben zıkkımın köküne sarılayım öğlen vakti
bir kara çiçek var içimde
sevinçlerinize buket yapmaya hazırlandığım
hüznümü kaçırdınız
bir kara çiçek var içimde
solmaya yüz tutan
kurursa aşk yüzünden kuruyacak
mutluyum
mutlumusunuz?