kaç yıl oldu hatırlamıyorum
maarif bir coşku kutlamayalı
heves ederdim önceleri
düz vites monotonluğa
den-denli yaşamaya
kavga ederdim sabah uykularıyla
şimdi avuç avuç uyuyorum
derdim sabah olmayan karanlıklarla


eskisi gibi yazmıyorsun diyorsun hani
eskisi gibi şakımıyor kalemin
biraz parmaklar eskidi
biraz zaman kış!
ben suskun oluyorum çoğu
arada kalem konuşuyor
eskisi gibi bakışıyor muyuz!



hava hayli rutubetli
kediler de olmasa işim zor
zaman paketlenmiş pirinç gibi
sanki geçirgenliğini kaybetmiş arıyor
ne demini ne suyunu ayarlayabiliyorsun
kanat genişliğin yetmiyor bâzen
münhasır bir ilenç dolayıp bileklerine
bu kez tamam diye
gözüne ilikliyorsun ufku
olmuyor
ya yerinde sayıyorsun yine
ya geçmişe çakılıyorsun
zam/anla ona da alışıyorsun
yalnız zam/anlama deyip geçiyorsun




yazlar da çabuk bitiyor buralarda
alışamadım bir türlü
ayak uyduramıyorum değişime
mâlum yazlıklar gibi
yalnızlıklar da kışın hayli su alıyor
alışamıyorsun işte
alışamıyor!..




ToprağınSesi




.