Sırnaşık duygular karışmış tuzuna yaşın
Dile gelir olabildiğince
Gün ertesine karışır ne varsa biriken
Satır arasındadır tüm gizlenen…

Gecedir kömür karasından daha siyah
Kararsızdır şu benlik
İsyandadır yerli yersiz
Kışın ayazı, yazın yakıcı sıcağı
Bıçağın keskin iki ucu…

Tütsülenmiş yoklukta şu kıdemli varlık
Kıstırılmış sağda solda
Yoz biraz yeknesak
Olabildiğince umarsız olsa da
Yoktur asla kibiri,
Korkunun ya da aşkın olur mu hiç mektebi…

Tut ki bir içimlik
Gidişi belli dünden
Dönüşü saklı
Ne gelir elden…

Var ile yok arası
Düzen adına ne varsa
Çoktan karışmışız dünyanın telaşına.
Tembel duygular uykuda
Önem de arz etmez kimselerin nazarında.

Mümkünse yok olmak
Dönüşü yok asla bu yolun
Karışmalı kalabalığa
Birikse de içte hüzün.
Yenmek adına yenilmek
Sığınmak gölgelere
Düşlerin o göz boyayan ışıltısında.

Sükûnet asla değildir ikrardan
Olsa olsa kaybetmek en baştan
Bile bile girdabına girmişken bilinmezin
Çözümü yoktur insan denen gizemin.