.
Arap’ın yalellisi, sanki dillerde Kuran,
Allah’ı duymak gibi bir arzumuz yok bizim…
Hallerimiz perişan, vicdan mülkümüz viran,
Boşaltılmış kafamız, nasihate tok bizim…
.
Ne yalandan ürkeriz, ne talanı tanırız,
Ne Allah’tan korkarız, ne kuldan utanırız...
Menfaate uzanan her yolu hak sanırız,
Şeytansı huylarımız “kâfirlerden” çok bizim…
.
Samimiyet hırkamız kırk yerinden yamalı,
Bırakmaz yakamızı, bir türlü dünya malı…
İdrakimiz izansız emellerin hamalı,
Kalbimizde ihtiras kıpkızıl bir kok bizim…
.
Güya “İlim müminin yitik malıdır” amma,
Bulmak için bir çaba olduğunu hiç sanma…
Nasıl çözülür bilmem bu bin yıllık muamma,
Cehalet bağrımızda zehirli bir ok bizim…
.
Kitap “elbet inanan münkirden üstün” der de,
Müslüman’ın “kaderi” savrulmak dertten derde…
Uygarlık güreşinde, sırtımız hep minderde,
Gözümüzü açmaya yetmez hiçbir şok bizim…
.
Veli BOSTANCI