duyulur uzaktan ayak seslerin
habercisidir gelişin kopacak kıyametin
atmışsın içine olanca kini
hadi rahatla dök içindekileri
yüreğim söylemez acı bir söz
gülsün yüzün ağlamasın gözlerin
ben olurum sıratta rehberin
biliyor musun
bir elveda bile demeden gittin ya
soldu hüzün çiçekleri açmadılar sensiz
kurudu güller yeşermez acıtır dikenleri
sen nerden bileceksin ki
gözyaşlarımla suladım onları solmasınlar
yeniden yeşersinler diye
sen gidince acılarım da dinecek sandım
ne çektiğim acılar ne de dertlerim bitti
neler yaşadığımı bir Allahım
bir de ben bilirim
yüzümde ki çizgilerden anlarsın
seni ne çok sevdiğimi
aynalara kırgınım bakmıyorum o yüzden
her baktığımda beni daha da yaşlandırır
bir yumruk atıp kırasım gelir
yüreğimdeki sevgin o kadar büyük ki
her aklıma geldiğinde ağlatır beni
bak yine yoksun
bekledim buğulu camlar arkasında gelmeni
bu gün güneşin batışını
buruk bir şekilde sensiz izledim
yaydığı ışık ısıtmıyordu beni
sanki o da batmak istemiyor gibiydi
çökerken akşamın karanlığı üzerime
bir meltem esintisi sırtımı okşar gibi esiyordu
içim titredi esen yelden değil
yine aklıma sen geldin istemeden
seni bırakıp gitmeye elvermez ki gönlüm
bilmez misin
dalından koparmaya kıyamadığım gülümsün
bir yanım sendeyken
söyle nasıl giderim ...


Refik
08 .08 .2014
İstanbul