Tutsak iken savrulup da
Fark eder mi bunca tutum yeknesak.
Yol yakın, ah üşengeç kalbim
Sus, deme asla ve sarf etme dudaklarında
Nakşetti bak, dilim nasıl da titrek.
İster cefa de ister mükâfat
Koyamadınsa adını
Ne gelir elden
Buharlaşırken ruhum…

Son çaredir kabullenmek
Dibi tutmuş tüm düşlerim
Yanar pare pare içim
Köz olmuş bak tuttuğum elimde
Görmekten kaçındığın
Yekpare sefil gönlüm.

Ebediyetten bir mektup
Kullandığım tüm kelimeler
Demine ait verilmiş tüm hükümlerin
Gerek tarafınca gerek adsız sanıklar
Meşakkatin devinimi işte
Bütünüyle faili meçhul.

Tutamam kendimi,
Yadsıyamam asla da kimliğimi
Çoktan niyaz ettim
Tezahürü işte garip mazimin.
Varım ya da yok
Çoktan aldım ağzımın payını
Bundan sonra tüm bedellere tok ruhum.

Kanıtsız, yargısız ve sancısız
Deme asla
Ve deme de yüksündüğüm ne varsa
Kefareti midir yersiz yurtsuz
İşlenirken bu cinayet sessiz soluksuz.

Vebali boynuma, ey yabancı
Buraya kadarmış kanımca
Tüketirken birer ikişer zamanı
Seyreldik eşliğinde devranın.

Hüznü tutsam bir cebimde
Ve yeniden gülsem içimden geldiğince
Mecbur bırakıldığım ne varsa
Tutarım heybemde.

Ne isyandır ne serzeniş
Olsa olsa yetisiz bir faniymişim nazarında.
Gözden uzak olsa da
Irak mısın sanki
Burkarken içimi acı acı.

Şikâyet etmek ne haddime
Konuşurum ben elden geldiğince.
Bak yutkundum son defa
Yalan da olsa çoktan kanıksadım
Ben bu yargısız infazı.