(size makyajlı
rimelleri yağmur suyuna karışmış
cıvık cıvık yalanlı
dekoltesi yakasını aşmış şiirler yazamadığım için -özür dilerim bayım-
doğrusu küçücüğüm ben
yani işte bu kadarım
ve ben kendlmi blldim bileli yalnızca içime ağlarım...)




...


siz yokken bayım
aşk vardı baş ucumda -yemeğimde, suyumda, kolumda-
bazen bir hastane odasında refakatçimdi
yastık koyardı sırtıma
kaburgam acıdıkça kalbime siz batan yerden
yürütürdü sonra sarılıp
tendürdiyot kokulu koridorlarda
biliyorum!
... hiç roman-tik değil-im
ama bu acıdan muhteşem blr roman konusu olur
siz hiç ölüm korkusuyla seviştiniz mi bayım
ki bunu ölüler çok iyi bilir
ama öyle sahip çıktı ki aşk -ölemedim-





yemeğe çıkardık bazı akşamlar (aşk-la)
gözlerine yıldız takardı
ve saçlarına ay/
büyülü bir deniz ağzında
ingiliz porselenleri olmazdı masada ve havyar
bir adam keman çalmazdı
yağmazdı işte bayım...apansız sıcacık kelimelerin üzerine kar




ben aşk’tan çok güzel anlarım bayım
çünkü aşkı anlamak -bir adamı anlamaktan çok daha onurludur-


hem aşk’ta beni anlar
şiire soyunsa parmaklarım klavyenin yanına kıvrılır bir kedi gibi
arada saçlarımı okşar ve ben hissetmem yetimliğimi
pencereleri aralar
kumral bir rüzgar olur sonra
ellerime bırakır rengarenk -harf çiçeklerini-



kaç kez tartıştık bayım
kaç kez kovdum
bir şiirin
bir resmin
bir uykunun
a r a s ı n d a n
yüzümü alıp avuçlarının arasına
ikimizi sevdiğini söyledi



aşk sizden ne kadar farklıydı
ne kadar uzaktı
ve nasıl da güzeldi
kaçınılmazdı.- siz yokken ben aşk’a aşık oldum-


ve döndünüz bir gün -özür iğneleyip dilinize-
bense şaşkınca bakıyordum yüzünüze
yüzünüz bayım
yüzünüz
-artık aşkla aramda -yalnızca bir fazlalıktı-



de_soulmate