çabuk soldu mevsimler gün görmüyor güneşi
ruhumun kitabında bulunmaz aşka ferman
dudağımda ismin lâl, susmak şimdi tüm işi
yoldaşımdır şarkılar,dizeler bana harman



taş topraklı yollarda adımlarım vasıfsız
yürüyorum ezbere aklımda sana gelmek
kapkaranlık gökyüzü tüm yıldızlar ışıksız
tek işi zifiriyi tutup önüme sermek



sıcak bir tebessüme öylesi aç gözlerim
isimsiz şiir oldun kalbimde satır satır
öylede bir soğuk ki buz tutuyor sözlerim
taş kesmiş bedenimi hangi mevsim ısıtır


yağmur bile kıskansın sana gözyaşlarımı
aklımın kıyısında kar boranlar kudursun
bu sensiz sokakların kaldırım taşlarını
ölesi adımlarla ayaklarım sustursun


aşkın kanatlarında kaderimiz yanıyor
her tarafta bir yas var tüm kapılar kapanmış
geç kalınmış sevmeye zaman hesap soruyor
saat kadranlarında anılarımız yanmış



üşümüş karıncalar, boyun bükmüş martılar
denizlerin tuzu yok,balıklar gönül koymuş
senden geride küskün kırılgın hatıralar
saksıdaki karanfil, al yapraklı gül solmuş



gönlümün telâşına karıştın karışalı
bende akıl bi haber boşuna yaşıyorum
bunca elem kederi bir avazda aşalı
göğsümde ağır ölüm soluksuz yaşıyorum


ezber ettim adını, çıkma gönül evimden
hasretin ellerinde razıyım savrulmaya
ne olur bir an olsun şüphe etme sevgimden
bir daha gücüm olmaz kül olup kavrulmaya



ilk hücumu bu yalın bu sessiz saatlerin
bu garip yağmurların işi ne penceremde
sensiz yaşamak neymiş, ölümü iklimlerin
nefes almak boşuna bu lanet cenderede



kırılsın yazmaz ise sana aşkı kalemim
dökülsün kirpiklerim gelmediğin yollara
güneşin yası bugün ölümü mevsimlerin
isimsiz şiir oldun vuslatsız sevdalara




Gülşah Gayret


Tekirdağ