Küçük bir kasabam var benim,
İçinde büyük mutlulukları biriktirdiğim,
Ninelerin gülücüklerini o evlerin odalarına hapsettiğim,

Öylece dalan gözlere,
Ay eşlik ederdi o zamanlar,
Kimse yalnız değildi,
Kimsesizliğiyle,

Aşklar ölü değildi o günlerde,
Yalandan uzak,
Gülümsemeler vardı yüzlerde,

Ne huzurlu saatler geçirirdik,
Anne babanın dizinin dibinde,
Bir lokmayı 4’de bölerdik,
Herkes pay çıkarırdı kendine,

Şimdilerde hava soğuk,
Sobalar dahi ısıtamaz yüreği,
Yalanların asrı astarı yok,

Yolum uzun,
Hiç bitmeyecek buğulu asfaltlarım var benim,
Kurak tarlaların arasında,

Ayaklarım güneşin yaktığı toprağı çiğner de geçer,
Geçer de yakmaz beni, deler de geçer,

Sevgiler karşılıklıydı,
Huzur veren hikâyelere kan bulaştı,

Herkes mükemmelliğin peşinde körebe,
Ancak başını çarptığında geliyor kendine…