Ayağımın altında eziliyorken gölgem,
Temmuzun kor ateşi beynimi delip geçti!
Cennetin bir parçası canım Akdeniz bölgem,
Gezindiğim sahiller, önümden gelip geçti...

Kumsallarda insanlar sıçrayarak gezerken!
Çarşaf gibi denizde her kes şevkle yüzerken...
Gün dağlara eğilip gölgelerim uzarken;
Gönlüm mavi sulara şöyle bir dalıp geçti...

Yasemin kokuları andırırken amberi,
Rengarenk begonviller her kapının kamberi!
Cennet denen bu şehir geldiğim günden beri;
Ne kadar hüznüm varsa, hepsini alıp geçti...

Yine falezlerdeydim, gözlerimde bir buğu...
Yıllar tükettim burda, kıramadım kabuğu!
Antalya, Akdeniz’de yüzen nazlı bir kuğu;
Ömrüm hatıralarla lebalep dolup geçti...

Mazimde her ne varsa gözlerimde canlandı!
Düşündükçe şu yorgun gönlüm heyecanlandı...
Oysa zihnimde kopan sanki bir heyelandı;
Döküldükçe parçalar, gül benzim solup geçti...

Dağlara güneş düştü, bakırlaştı tüm dallar!
Islak kumlar parlıyor, yakut gibi kumsallar...
Bu gün de akşam oldu, karardı bütün yollar;
Elim kızıl güllerden bir gonca yolup geçti...

Antalya-2014/07

TDK:

kamber: sadık köle, bir eve çok gelen...
lebalep: silme, dopdolu, ağzına kadar dolu...
beniz: yüz, yüz rengi...

Halil Şakir Taşçıoğlu