Gecende batmışım senin
Geceyle sarsılan,
dövülmüş bir toprak gerek
ve ellerime alacağım
karanlık, delik deşik yüreğini
yaşayabilmen için ölümü asman gerek!


Bir ırmak akıyor serçe parmağının ucundan
Biliyorsun ölüm diye bir şey yok diyor adam
Biliyorum artık öldüğüme göre diyor kadın
sanki içindeki gizli ateşten ısınıyordu
ve rüzgâr çıktı
biraz ötede kendi sesinde boğuluyordu deniz

Aşk çarptı yüreklerimize
o bitmek umudu olmayan hüzün de geride kaldı
Akşam alacasında,
gözlerimde ferah bir gülümseyişle
öpüyorum gözlerinden

Açılan pencereden gökyüzü doldu içeriye
bayram günlerini çalan gözlerimizden
ışık taşardı ufuğun yalağından
geceleyin kapı kapı dolaşan
türkü olduk dillerde

Dolunay taptaze yüzünü gösterdiği zaman
köşe bucak silkelenir, acıları kovardık
Geçen hergün kazanılmış bir gün olduğu zaman
yitip gidenlerin keyfini sürer
kök olurduk sarmaş dolaş

Ölüm çok az yer tuttuğu için yüreklerde
ölümü astık yaşamdan önce
Bir annenin gülümseyişi gibi bir şeydi
iyi geldi bize...
Bak! ölümde yakışıyor bize

Toprakta derin izler açan sabahlarda
tüm evren, taşıyarak düşlerini
uzattık ellerimizi
Buğday ve güllerle yüklü vagon gibi
el salladık düş kokan çocuklara

Öyle mutluluğu gösteren
yollar içerirdi, gözlerinde çocukların
Dizlerinde şafağın,
yeni bir dünya kuracağız demesi gibi
Umut dolu, aşındaki bir lokma ekmek gibi
Seviyorum Seni



çarpmadan şiir seni
sev beni............