Şehir uyumuş kollarımın arasında
göğsü bağrı açık, gök yüzünden
çalmış çıplaklığını


Yıldızlar...


Nereden geliyor bu keder?
yıldızlarda kalmış gözleri...


Şarkılar söylerdi tutkunun doğuşunda
doruğun enginliklerine ine çıka göçtü k/adın
Çabaladı düş dünyasının öz kökleriyle birleşmeye
göçtü k/adın..


Sevincin acılarını kana kana,
aşkın yazgısını aşa yaza
döktü k/adın...


Yüreğinin yıldızı aydınlatırdı yolunu
öylesine apaçık
öylesine kocaman dikilirdi k/adın


Yıldızlar...


Zirvesinde tac olurdu
ahh o gözleri;
hesapsız kitapsız sunmuştu
gururla ve kasımlaşan aşk ile...
gitti k/adın...


Dalından düşen taze yaprak aşkına
baharlaşırdı...
Tepeden tırnağa aşk kokan k/adın
Neydi adın?


KADIN


Bir ülkeydi saçları
altın gün batımı parlaklığın
Ateşli rüzgârdı gözleri
Vahşi bir uçurum gece fırtınasında


Yıldızlar...

Öldü k/adın