SARIKAMIŞ’A AĞIT

İdealist bir kumandan, hayalleri pek çok yaman
On binlerce şehidime, acımadı kahpe zaman

Turan denen nazlı gelin, gel eyledi Kafkaslardan
Gözü kara Enver Paşa, dönmedi ihtiraslardan

Çirkin alman tuzağını, göremedi bunca paşa
Binlerce cihangir gitti, padişahım sen çok yaşa (!)

Bir hatayla kurban verdik, yiğitleri karakışa
Dostlar dizini döverken, düşman başladı alkışa

On binlerce körpe civan, eylemişti yola revan
Dönüşü olmayan yolda, başlamıştı acı şivan

Çarık delik, üst baş yırtık, ayaz yakmış simaları
Mermi namludan çıkmadan, ah inletti semaları

Enver Paşa çok uğraştı, çareler üretemedi
Canında canlar donmuştu, ısıtıp eritemedi

Tek bir kurşun atamadan, canlar uykuya dalmıştı
Kahpe Moskof uşakları, fena intikam almıştı

Patlamıştı dudakları, kulakları dökülmüştü
Uyku düşmüş gözlerine, başlar öne bükülmüştü

Hainler hep pusudaydı, kan karıştı bahtımıza
Gönüllere hicran düştü, halel geldi tahtımıza

Kan ağlıyordu ağaçlar, utanmadaydı fırtına
Koskoca Allah-u Ekber, ahı yükledi sırtına

Yüreğinde yatan canlar, şehit idi , mağrur idi
Lakin ezik mahcubiyet, duygusu çok ağır idi

Toprağa kulak verince, duyulur Mehmet’in sesi
Canlı cansız her ne varsa, hissedersin son nefesi

Dağ, taş, toprak mecalsizdi, cana geldi ve utandı
Çünkü bir hayal uğruna , binlerce canı yutandı

Üzülme Allah-u Ekber, sen tevazu göster eğil
Unutma ki bu savaşta, sadece suç senin değil

Allah-u Ekber dağları, kan renginde çiçek açtı
Şahadet şuuru ile, dağ yamaçları nur saçtı

Tüfeğim elimde idi , omuzuma asamadım
Canların düştüğü yere, ayağımı basamadım

Soğuk akan sularından, kan var diye içemedim
Ondan sonra bu dağlardan , bir daha da geçemedim.

Baharlar yara almıştı, kan kokardı kar gülleri
Güller boynunu eğmişti, yasta idi bülbülleri

Sarıkamış denilirde, yürekler hiç dayanır mı
Şehitlerim uykudalar, öpsek acep uyanır mı