Aşk ihtiras içinde, bir canı yakmak değil
Bir gülü mabed bilip, tavaf etmek gibidir
Coskun nehirler gibi delice akmak degil
Bir yudum su misali çole yetmek gibidir

Saygı, sevgi, sadakat, hoşgörüdür ameli
Muhabbettir gayesi, sevmektir tek emeli
Güven duymak, duyulmak itikattir temeli
Allah için mum olup yanıp bitmek gibidir

Nebiye Üveys olup kızgın çölleri yarmak
Yüzünü göremeden giyip hırkayı sarmak
O Güzide Yüreğe, vara bilmeden varmak
Annenin arzusuyla dönüp gitmek gibidir

Nedensizce ağlayıp, çöle gözyaşı ekmek
Kurumuş topraklara kırmızı gülü dikmek
Bir yürekte var olma ugruna çile çekmek
Bir çift göze bakınca dalıp yitmek gibidir

Aşkı izah edemez, ruhu meczup olanlar
Gönül gülistanında sararmayıp solanlar
İştiyaktan acizdir, boşalmadan dolanlar
Viran olan bağlarda, güle ötmek gibidir!

Ölmeden önce ölüp, kendine ağlayarak
Kalbini bir ceylana zincirsiz bağlayarak
Vuslata ermek icin, ruhunla çağlayarak
Vasfını bir kayadan, salıp atmak gibidir

Temel ATA
Hendek / 2014