[ /kalin ][ kalin
Bir gün biri bir soru, sormuş ermiş birine,
Sevgiden söz edenle, yaşayanın farkı ne?

Ermiş cevabı vermiş, koymuş yerli yerine,
Bir çorba hazırlatmış,bırakmış önlerine,

Önce sevgiyi sözde, bırakanlar buyursun,
Rahat rahat karnını, bir güzelce doyursun,

Çorbalar tabak tabak, sofrada yer aldılar,
Ermiş kaşıklarını, görüp çok şaşırdılar.

Kaşıkların sapları, çok fazla uzun idi,
Derviş: bu kaşıkların ucundan tutun dedi

Peki deyip içmeye, sarf ettiler çabayı,
Kaşığın sapı uzun, devirdiler çorbayı,

Uğraştı didindiler, sofradan aç kalktılar,
Dervişin suratına, aval aval baktılar.

Derviş hemen çağırdı, samimi sevenleri,
Bunlar çok emindiler, yüksekti güvenleri.

Güler yüzlerle gelip, sofraya oturdular,
Kaşığı birbirinin, ağzına götürdüler.

Sevgi ile çorbayı, bir birine verdiler,
Dervişin sevgisini, devşirdiler derdiler.

Derviş hemen iletti, orada duranlara,
Bu duruma düşünüp, kafayı yoranlara.

Kendini düşünenler, işte böyle aç kalır.
Fedakarlık edenler, karşılığını alır,

Alanda var veren de, bu hayat pazarında,
Veren hep huzurludur, Yaradan nazarında.

Sevgiler arası fark, işte bundan ibaret,
Umarım ki düşünür, alırız bundan ibret.