Kanının kızılıyla
Duvarları değil
Cılız yaprakları keskin bıçakları cam kırıklarını değil
İçimi boyamalıyım

Düşlerinden düşmemeli düşlerim
Bahar gibi ılık olmalıyız
Nasıl desem,
Tomurcuklar gibi hep
Açılmaya hazır

Yol yolculuk ve yolcu
Aslında hepsiyiz
Değişken, kararlı
İçimizde toplanıyor yol yolcu yolculuk
İçimize çarpıyor
İçimizden bölünüp içimize çıkıyor
Fakat sağlamasız bir işlem bu
Sonucu aşka ulaşan

Evet aşk
Yumuşacık fakat geçimsiz
Kök salmakla sararmak arası
Şimdi uçları birbirine ulanıyor hayatlarımızın
Ve biz tam ortasındayız ömrün
Tıpkı Dante gibi, Cahit gibi

Çekiliyorum içlerine ruhunun
Azımsama sakın
Minicik ırmaklardan
Akan coşkuyu
Sokul
Sakın soluksuz bırakma
Ve sakın söyleşme ayrılık şiirleriyle
Çünkü onlar bilmezler gülümsemeyi
Telgraf tellerine yaralar ısmarlar onlar

Kus karanlığı sen
Soyun karşımda bakmayacağım söz
Arın, temizlen
Çat kaşlarını dilediğince
Saklanıp korkmayacağım söz...