hayat iki kulplu bir tekne
bir ucundan sen tutsan
diğerinden ben
birlikte yüklensek tekneyi
fırına götürsek
pişirsek ekmeği
yükü azalır mı hayatın
düşer mi omzumuzdan
bunca ağırlık
zaman bulur muyuz
birkaç güzel şey çizmeye
hayatın panosuna


dağılır mı bulutu gökyüzünün
daha sık mı açar hanımelleri
evimizin bahçesinde
kavuşur muyuz
sorunsuz bir çocuğun
gülen mimiklerine


hafifler mi kalbimiz
şişip durmaz ağır sözcüklerden
arı bir suya değer mi ayaklarımız
parlak taşlar batmadan ayağımıza
gelmiş, geçmiş bütün kıyılarda
dolaşır mıyız
yazı giyinir mi tenimiz?


birkaç bardak çay alır mı
serin gölgesinde söğüdün
birbirine dolaşan sinir uçlarından
geçmiş özlemlerin zehrini



bilmem ki
yeniden aşık olur muyuz?
serpelerken yüzümüze
havuzun fıskiyesinden
su damlacıkları..

16. 7. 2014 / Nazik Gülünay