4
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
1047
Okunma

şimdi o günleri yeniden analım desen
alıcı bir rüzgâr konar yâdına
saçlarını taradığın pencereden...
azan beklentilerdi belki doymayan
zamandı belki bileklerimizi kesen
üşüyorduk
kıştan korkan, konacak değil
sığınacak dal arayan serçeler gibi
ikimizde açtık göğe dek aşka
ikimizde uçmaya kanatlı, huzura...
şiirlere kanıyorduk doludizgin
önümüzde aşamadığımız hayat tünelleri
göçebeydik ama göçemezdik temelli
ıslatıyorduk şah damarına dek günleri
inanmaya bile başlamıştık
ki; aşktı yelkovanı koşturan saatlerde
birimiz zaman istiyorduk
birimiz zamanı!
ve gerçekler acıydı
düşler, uyanınca sahte!
ne kesti umutları dersen
kim korkuttu bâsireti
hiç söylemedik belki
lâkin cevap çok basitti
birimiz mutlu olmak istiyorduk
birimiz mutlu ölmek!
ToprağınSesi
.
5.0
100% (15)