Ve dağlar yankılanırken feryadına
Azgınlaşır Fırat, deli akar Dicle
Artemis’in gözleri sulanır,
Ağrı dağının tepesinde kartal yuvası
Buzul çağında bir yanı
Palazlanır körpeler, kanatlanır
Bir yanı volkandır Ağrı’nın
Hiddetlenir, şiddetlenir, kabarır
Patlayamaz bir türlü, isyanı içinde kalır…

Amik ovasında şahlanırken bir küheylan
Senin gözlerin dolar için burkulur,
Taşar gelir asi yüreğinden bir isyan
Türkün dağlarda, ovalarda yankılanır,
Kimsin sen kimsin be çocuk
Hangi ananın rahminden düştün dünyaya
Nedendir ki asi yüreğin kabarır,
Ve bir sevda düşerken içerine
Hangi ana senin için sancıdan kıvranır…

Ey şalvarına kurban olduğum Anadolu’m
Ey benim çınar ağacım ki,
Gölgesinde mevsimlerce huzur bulduğum
Hangi dünyanın hangi mevsimisin sen
Hangi babayiğidin harcı
Hangi kanayan yaranın hicranısın
Cesaret akıyor yamaçlarından
Hangi memleketin mağrur dağısın…

Sen hangi savaşın mağdurusun çocuk?
Küllendi şimdilerde mangallar
Senin yüreğinde ateş,
Hangi cesur dedenin torunusun
Kartal gibidir bakışların, alev saçar
Kamaşır gözleri Helios’un,
Gökyüzünü masum bir bulut kaplar
Ve yine dağlar yankılanırken
Varsın senin yüreğin de suskun olsun
Sen gölgesine sığındığım buram buram Anadolu’sun…





Artemis = Yunan Mitolojisinde Ana Tanrıça
Helios = Yunan Mitolojisinde Güneş Tanrısı