donuk bir hikayenin sıcacık satırları, gözlerin
başını ve sonunu merak etmediğim temaları var hayatın
yaşadığımızdan başka ne sarabilir avuçlarımızı
dilimizin ucunda biriken kaç kelime bu kadar gerçek
ve ’unutmak’ kadar derinden acıtır canımızı ?

-gerçek değil

bir yağmursun sen,
ağladıkça hatırladığım...

ellerime cetvelle vuruyor unutulmaya yüz tutmuş anılarım
annem ağlıyor, daha canım acımadan
penceremde dizili menekşelere sarkıyor gün
şarkılar çalıyor, sarhoş bir mavinin ardından...

uyandığım hergün için, içimde kayboluyor bakışların
bakışlarına günaydınlar biriktiriyorum her sabah
bu sana son sabahım, son akşamım, son baharım
ama her sonumun başlangıcında sen varsan
ve en sevdiğim şarkı ’mavi duvar’sa hala
unutmak ne mümkün içimin lugatında...

sesinin bulutlara karıştığını duyuyorum birilerinden
birileri çok uzak bulutlara, ama ben göğün içindeyim
seni sevdikçe bir bulutum ben yeryüzünden çok uzakta
bir çocuğum, yüzünün en güneşli yamaçlarında...

senin olmadığın yerlerde kararan gün gibi şiirler
geceye yakışmayan kelimelerde oyalanıyor yıldızlar
yani senin olmayışından eksik herşey, herşey noksan
eğer sen yoksan, borçlu kalıyor şarkılar şiirlerime
avuçlarımda ölen tüm mavilere yas niyenite...

dur sevgilim bitmedi sözcüklerim, dur ve dinle tüm aşıkları
adına şarkılar bestelenen tüm sevdaları
her efsunlu masalda, bir rüya değil yaşanan
sevdikçe alışılan, alışıldıkça aşk kokan...

-rüya değil

bir bulutum ben,
seni yazdıkça mavi kalan...


Büşra Topbaşlı