Sana gökyüzü gerek
Bana yorgun bir akşam-
Üstü karla örtülü yürekte biten bir kardelen,
Kokusu yok, belki burnumda tüten
Senin kokunun bir zerresi girse
Yüreğimin içine, kuşlar uçar, ülkemin gökyüzüne
Güneş doğar.
Sana gökyüzü gerekse
Bana yorgun bir akşamüstü sen

Göğe bakınca, bulutlar doluyor
Seninle, ben ta buradayım…
Ve sen yağıyorsun üzerimize sessizce
Kuşlar konuyor omuzlarına, saçlarının altına
Kuşlar konuyor,
Ve sen kokuyorlar, kanatları saçlarından
Gözleri sen bakıyor, bakıyorsun
Bana, kuşların gözlerinden
Haberler salıyorsun, yağmur sen gibi
Sen yağmur gibi yağıyorsun
Göğe bakınca sen ta oradan
Seninle, ben ta buradan
Doluyoruz seni içimize
Seninle birlikte,
Uçurtmalar uçuruyoruz hayal ülkemize
Güneş en uzak yerden
Karartıyor yüzünü, gökyüzüm kararıyor gözlerine
Yorgun bir akşamüstü

Yağmur dindi, uçtu kuşlar en yüksek yerine,
Göğün mavi denizine, saçlarının altından,
Omuzlarından…
Denizin üzerinde tel tel saçların
Kuşların bıraktığı, kanatlarından düşüyor
Avuçlarıma, yazıyorlar gökyüzünü
Yıldız çiziyorlar, güneşi en tepeye
Gözlerini güneşe benzetiyorlar,
Ayı yüzüne…
Gece oluyor, yorgun akşamüstüme
Çöküyor hasretin, en ağırından
Gözlerimden boşalıyorsun
Yüreğime, inceden bir sızı oluyorsun
Yüzüme, ayın ikiye bölünen her yüzüne
Gece oluyor, yorgun, akşamüstüme
Sana gökyüzü gerek
Ben tam da bunu diyordum
İşte, yorgun bir akşamüstü!

H.C. 23.06.2014