4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2607
Okunma
’Seninle konuşurken kanıma bir şair sızıyor
O dakika kelimeler hizaya giriyor...’
Ne hisettiyse yüreğim seninle...
Ne yazdırdıysa boş kağıtların üzerine
Sayende demek bile boş işte...
Sana sahip değilim !
Budur çaresizliğim !
Benim saklı düşlerim...
Her kelime her cümle sana uzanan gönül köprüm
Kimse görmesin hiç kimse bilmesin ....
O zaman dokunurlar iç sesime
O zaman varlığına yaklaşırlar
İstemem !
Kabullenemem!
Şiir olunca okuyorlar içimdeki düş’ü...
İşte o zaman sana uzanan ellerim sanki kırılıyor
Susma ne olur !
Seni susarken görmek hayret verici...
ki sen ; gözlerinle bile bana dünyalarını ne tatlı anlatırdın....
olmadı işte...
saf halini görebilmek adına , yüzündeki makyajı sileyim istedim hep
Asık haline hiç dayanamam beni de anla...
Şaşkınlıktı biraz...
Özlediğine kavuştuğunda şapşal bir hal alır ya insan...
Olmaz dediğinin olduğunu görmek...
İçten içe iç çekmek gibi değişiktim sana...
Sıradan bir cümlenin içinde , akışa gelen ’canım’ kelimesini bile sahiplendim sende...
yıllar yıllar önce sabahlar olmazdı
sesini duymadan hele hiç uyunmazdı...
hehh işte o günlerde...
ben mutluydum ...
herkes gibi değilim sende...
bunu bilmek görmek yeter de...
sen dinlemeyi başkalarında sevmiş olsan bile
ben sahiplenmeyi sadece sana bıraktım ...
Yarın doğacak güneşin adı sen...
Ömrüm ol diye hep dua ettim...
Şimdi ellerim semada...
Gözlerim yollarda...
Belki bir umut gelirsin diye bekliyorum...
Yunus Özkan
13.07.2014 04:04
5.0
100% (10)
Cevap Yaz