seni sevişim var artık ; delice..
ilk görüşte aşk değildi belkide
ama ilk bakışım daydı aşkım.
görmüştüm, ama ,bakamamışım

gözlerinin bu denli kasıp kavuracağını,
beni en üçra, en kilitli duygularıma
bilseydim sürükleyeceğini
ve
seni sevişimin beni bu kadar ben yapağını bilseydim
bilseydim eğer aşkın karşılıklı bi köprü olduğunu
platonik deryalarda boğulmazdım bu kadar...

aşk seni sevmeyen gözlerde yeşermezmiş meğer..
aşkı ilk senin gözlerinde tanıdım..
sevmeyi öğrettin gönlüme ,baharı getirdin yüreğime

sevileni her haliyle sevmeyi öğrettin
sana bağırırken sarılır, yüreğimin vuruşlarını ;
sağ yanınla dinlerdin..
kokun sakinleştirirdi tüm hücrelerimi
bazen küfürler savururken çevreme ;
elimden tutar tehditkar bakardın
herkese..

ve işte karşındayım yine
bir zamanlar düşürüldüğüm kuyudan
-elin uzandı elime-
çıktım..

öğrendim yaşamayı ve sevilen olmayı
gezerken failsiz kelimelerde
sen özne yaptın beni tüm cümlelerine

ve şimdi sıra bende
öyle bir sevdim ki senin gözlerini ,ellerini, yürüyüşünü
-kısacası her şeyini-
bir parçanı bulduğum herkesi
sevdim, oturttum ortasına hayatımın..
sualsiz ve sorgusuz

varlığın tüm hazinem oldu
girişin tek kalbime değildi
her hücremde sevgin gezdi...

...sen ve ben...
varlığını ispatlayanız sonsuz sevmelerin
çünkü yüreğimizde , kocaman bir sevda yetiştirdik; derin


M.zeybek