Tebdil-i mekanda ferahlık verdır. velev ki bu tebdil sarıp sarmalanmış kelimeler olsa da. Lakin uzun kalmamak lazım o denizaşırı ülkelerde. Buralarda bekleyenler olacaktır çünkü.

Selam ve sevgilerimle.

Okuduğunuzda bir metni yüzlerce kelimeye ev sahipliği yapar diliniz. Bu bakımdan otoyola benzetebiliriz de illa ki bir şeye benzeteceksek. Okuduğumuz her sözcük dilimizde iz bırakmaz. Amma velakin bazı sözcüklerin çok sıra dışı olmalarına da gerek yoktur, öyle sıradan da olabilirler, her gün, her yerde, ulu orta bir durumları da vardır üstelik.



Bir an bir şimşek çakışı yada baş dönmesi gibi….

Ancak bazen karşınıza çizgisi uzun sözcükler den biri çıkar. Şiir biter, yazı sonlanır, kitabın kapağını kapatırsınız lakin bir kelime dilinizin ucuna yapışmıştır. Onu dişlerinizle oradan almaya çalıştıkça o bulunduğu mevkiye iyice yerleşir. Sadece dilinizde mevzilenmez, oradan bir yol bulup hatıralarınıza gider; bir kaç hatıranın başını okşar sonra kendine bir yol bulup bilincinize uğrar.. Orada biraz oyalandıktan sonra, bu ona asla yetmez. Bulunduğu meskun mahalde huzuru bozulur çünkü meşrebi oynak bir kelime dilinizin ucunda nasıl sizi rahatsız etmişse bilincinizle kurduğu ilişkide de rahat durmaz.
Kıpırdanır da kıpırdanır. onun yol almak isteyeceği nokta aslında aşikardır.

Bilinçaltınız!

Oraya giden yollar tehlikeli ve uğraştırıcıdır, üstelik bilinç denilen kapağı kaldırmak da o kadar kolay değil.

Ancak o kelime kararlıdır, üstelik inadım inat bir doğası vardır. inip bilinçaltına orayı şöyle bir karıştırıp bütün etekleri havalandıracak şiire evirilecektir.

Şiir aklın değil bilinçaltının eteklerinin havalanmasıdır.

''verev'' sözcüğü hep dikkatimi celbetmiştir. Karşılaştığıma sevindim.


Sadece bu sözcük için bile eyvallah











Tâli tarafından 7/9/2014 11:02:30 AM zamanında düzenlenmiştir.