bir ağacın kökünde kuruttum seni
esen yelin soğuğundan damıttım seni
kan eyledim,gözyaşımdan akıttım seni
sinemi deldin de sevmedin beni



etime kilitledim ruhun çıkmıyor
hasret dağlamaktan ne zor bıkmıyor
gönlüm sana dair kem söz dökmüyor
bak deli eyledinde sevmedin beni



her güvercin sana çırptı kanadın
senden başkasına gönül vurmadım
hayalinden öte tek an durmadım
vakti ölüm kıldın,sevmedin beni



zordu yokluğunla baş edebilmek
adına şiirler büyütebilmek
ne buhranlar aştım zor çekebilmek
kanbur kıldın adım dile sevmedin beni



yanan bu ateşe pervane iken
aklım senle deli-divane iken
her tuttuğum kalem ele kör diken
gömdün gülüşlerimi sevmedin beni

cemâle hasrette herbir tebessüm
ellerim kan kokuyor yüreği hüzün
benden başka kaçkez döndü o gözün
gönül gönül gezdin sevmedin beni

hangi harda ilmek olup yanayım
bu denli tapmışken nasıl kanayım
dedim ’ayağına arş-ı alem olayım ’
yitik,viran saydın sevmedin beni



yüzümü secdelere sen diye sürdüm
yumduğum her rüyayı yüzünde gördüm
hayat ipliğini kanımla ördüm
adındı ibadetim sevmedin beni




uykulara aç bedenim sesine muhtaç
bir kez görmek ahirimde tek amaç
kaç sarp dağı geçtim kaç dağ kaç yamaç
yokuşundan ittin de sevmedin beni








Gülşah Gayret


TEKİRDAĞ



,,,