sözün sonunda nokta olmayan bir cümleydi senin şanın
’’söylerken adını
ağzım tatlandı’’
başka şeyler biliyorsan hayata dair
beni de bilgilendir
omuzlarım çöker seni andıkça
kelimeler içinde yanar cehennem
kanar gözdamarlarım
ağlarım
ağlarım
parmak uçlarımda güzelliği yoklarım.

şeytana fırsat vermedim
dizlerim kanarken aşkı yaralardan topladım
uzak kelimesi seninle anlamlı
’’yokluğunun provasını çocuklarla oynadım’’
yağmur dertli adamların sigaralarını söndürür
sevda içimde kendini süründürür
sokak lambası
kirli olur kedisi
nerden konuştum ki şimdi

muhalifim,bütün yanlarım seninle
derken;
sayıp sövdüler ardımdan
çiçekleri baharlardan sakladım
’bana yaşamak düşer çarkların gövdesinde’
suyun içinden yağmuru ayıkladım
gözlerinle deştim siyahı,
gölgesiz kadınlarda buldum günahı
onlar yataklarında doğururken
atlılardan aldım aykırı sabahı.

bak yoruldum
sonra senden soruldum
çırılçıplak kaldı dudaklarım
adını sayıkladım
ağzımı tatlandırdım
karışmadım,herşeyi uzak tuttum
yine beni sen sandılar
yanıldılar...
önce ateşi, ardından beni dağladılar.

yürümedim,durdum
bütün çeşitleriyle insanları tanıdım,
yoruldum.