vardı soluk yüzlü adamların masalı
vaktinde gelmeyen trenler vardı
vaktinde yıpranan masa örtüsü
kırılan merdivenlerin her biri
susuyor vazodaki çiçek
susuyor dışarıda kuruyan testiler
duvardaki tablolar




lacivert bir rüyaya eğiliyorum
sayıları yok, sayıları göğe uzanmış
dalgadan dalgaya
buraya yatırın beni, kızıl çiçeklerin yanına
karanlık ve karanlık
gri bir taş
küller gri



yol ki kökleri salmamış, köklerinde cam kırığı
her tanrı köklerini yiyerek büyüyor
kök salıyor asmalar, her ölü külüyle uyuyor
benim siyah çiçeğim
şafağın sökmediği o yollar
deniz bitti, yağmur bitti oyunlar bitti
gölgelerle oynuyoruz
rüzgarın fısıldadığı mermerin gözleri



yol kederin ne olduğunu bilmez
yolcudur kederli, üçüncü göz fotoğraf makinesi
ağaçlar yanaşır birbirlerine
yabancılaşır sonra
avlular karanlık... sonra gölgem taşa dokunur



burada bir yerdeyim
orada bir yerdesin