6
Yorum
2
Beğeni
4,5
Puan
1082
Okunma
Güneşin hüznü doğarken kendini belli ediyor
Avuçlarımdaki yara yüreğime kabuk oluyor
Soğuk dediğin çabuk sarıyor
Yüzün küçük bir çocuk gibi bana her sabah gülüyor..
Buhar olup aşklar gidiyor
Elvedaya hacetleri olmadan
Ellerim ellerin demiştin
Bak dünya elimden kayıyor
Büyük aşklar nefretle başlardı..
Büyümeden bir başlangıcı bitiriyorum şimdi
Yazık ki hevesle vermişti sevda ağacı sevgisini
Şimdi üzülerek düşüyor sevgileri birer birer
Neden diye bile soramazsın..
Anlıyorum yüreğindeki kilidi
Zincirlere vurarak durdurdum kalbimi
Tekrar susarak döndü gözlerim gözlerine
Yaşamak bu kadar zor olmamıştı
Arka manzaran sevda seli mübarek
Ben leyla olmuşum
Senin mecnundan haberin var mı acep?
5.0
83% (5)
2.0
17% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz