DEPREM

Bir şiir yazmalıyım bu gece evet,bir şiir…
Bir bulut yağmurlandı çünkü az önce
İlk önce karardı,asıldı yüzü
Pınarlandı gözleri
Ve;
Yüreğinin derinliğince sığ bir yüreğe
Kendinden de büyük,
Kendinden de çocuk bir yağmur akıttı…


Bir şiir, evet,bir şiir yazmalıyım bu gece…
Koskoca bir ateşi söndürdüler az önce,
Söndürdüler ve çekip gittiler
Soğutarak yüreklerini…
Körpecik bir alevi buzdan bir heykel yapıp
‘’sevgi’’yazdılar üstüne;arlanmadan!
Güneş açtı;ama tüketerek umudu haince,
Buzdan sevgi eridi;harfler yok oldu sessizce…


Evet,bu gece bir şiir yazmalıyım,bir şiir…
Bir çiçeği yaraladılar çünkü bugün!
Önce birkaç damla düştü yere;
Toz toprak kokusu geldi,
Sokaktan geçen atların nalın sesleri sonra…
Ve;
Bir saat durdu ansızın,perdeler kapandı
Geceye serildi,uykuya indi bedenler…
Ama bir beden ki;sarsılan,titreyen,
bir yürek ki;hasret güneşe
Diz çöktüğü görüldü tüm anaların
Yeni ağıtlar yakmk için geceye…


Yazmalıyım;bu gece bir şiir yazmalıyım,evet…
Bir kadın tükendi demince
Anne yüreği örselendi kadının;
hor görüldü emeği
Uğruna göz nuru,alınteri saçtığı
Küçücük elleriyle büyüttüğü ceylan bakışlı çocuk
Can çekişti önce,kapadı gözlerini
emeğe,sevgiye ve hayata
Kapadı ve gitti…
Konuşmadı kadın;konuşamadı
Sadece öldü…
Son bir nefesle,hayatını bin aşka böldü…


Evet,yazmalıyım,bir şiir yazmalıyım bu gece…
Bir bulut yağmurlandı çünkü az önce,
Koskoca bir ateşi söndürdüler ardından,
Bir yüreği yaraladılar,
Ve bir kadın tükendi demince…
Uzadıkça uzadı gölgeler,anılara inat
Bir kırık fay hattına ilişip yorgun ve kırgın,
Dağıttı soluğunu çapulcu bir hayata
Şimdi sevdası enkaz altında…


Yazmalıyım,evet,bu gece şiir yazmalıyım bir kadına,
Ve bir şiir beni yazmalı bu gece baştan ayağa!


Yüreği deniz,yüreği gökyüzü,yüreği ana olan;sevgisine emek harcayabilecek kadar duyarlı ve kararl;,emeği yağmalanacak kadar şanssız tüm kadınlara ithaf olunmuştur…
KADINLAR,EN BÜYÜK DEVRİMCİLERDİR…

savaşçı