sen hiç aşk acısı çektin mi
mutluluk damlaları aktı mı yüreğine
geceler boyu uykuları haram ettin mi kendine
benim ki sevmek değil hastalık sanki
derdim de panzehirim de sensin
gelecekse ölüm varsın senden gelsin
ben sensiz zaten yaşamıyorum ki
ama korkma sakın sevgimden
sen yaşarken öldürme beni
ne beni sensiz ne de seni bensiz bırakma
sen nerden bileceksin ki
içimde kopan fırtınaları
canımdan bile çok seviyorum seni
hadi tut ellerimi sımsıkı
ruhumun derinliklerinde hissedeyim nefesini
ne kara kışlar içimdeki yangını söndürebilir
ne de yazlar aşkımı eritebilir
seni ben de bitirebilir
aşkın bir zehir gibi sardı içimi
derdimin dermanı lokman hekim değil ki
sen benim kadınım yarınlarımın umudusun
gözlerimden yaş diye akan kapkara bir bulutsun
resmini alıp ellerime söyleyemediklerimi söylüyorum
cevap vermiyorsun ama çok mutluyum
odamda seninle yalnızlığımı paylaşıyorum
sen benim gönlümde yedi veren gülü gibisin
açtıkça açan
koklamaya kıyamadığım yüreğimin tek sahibisin ...



Refik
03.07.2014
İstanbul