2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
700
Okunma
...
güzel uykumlu yangına
uzak çağlardan bakıyor hep bir çift göz
yeniden çizerek yaralarını
biliyor
ben hep mayalanıyorum
hep aşılanıyorum sığlaya
akılcı ve garantici yaşamaklara dil çıkarıp
duman ve tütsü
çıtırtı ve yakamoz
gözlerine girme isteğim aç mı dedin sevgilim
bu karanlık
en karanlık kırmızı
kimsenin bilmediği bir anda açılmış kuyu
ve geçirimsiz bir temmuzda sıvas oluyor
ölüm gürültülü adımlarla geldiğinde
onu uyuttum
ölümü.
şakağına nemli bir mendil bastırıyor gibi usulca
sonra şaşırdık halkın pey akçesine
yüzüstü bırakıp yananları
kitabı tersinden okumak için durmaksızın
bağrıma kordan bir rahle kurulu
gel de aç
...
5.0
100% (9)
Cevap Yaz