Üzerimde dolaşan karabulutlar
Ruhumu işgal ederken
Ay mahkum olur kör gecelere.
Önce gökyüzüm kara kızıla boyanır
Sonra ayağıma diken yarası günahlar batar
Zaman gözlerime mil çekerken
Kim bilir ne zaman doğar umutlarım...


Damarlarımda
Buz kesiği yaralar birikir
Yüreğime acının son nakaratı düşer
Kanatır içimdeki o masum kelebeği
Bilirim ki dudağıma kilit vurulmuş dünden
Yalnızlık nöbet tutar hiç usanmadan...


Yaslı sancılarıma
Kör bıçak sallar hayat
Yusuf’u kuyuya atan eller gibi
Beyaz kefenim kana bulanır
Suskunluğuma gizlenirim
Körpe hayallerim ayaklarıma dolanır
Mavinin derinliklerine ulaşamadan
Düşlerimin kanadı kırılır
Sancısı bir yanımda asılı durur...


Avuçlarımda kurumuş bir hayatın
Derin çizgilerini taşıyorum düşe kalka
Umuduma uzanan dallar çoktan budanmış
Ömrüme vurulan prangalar zincirinde
Yosun tutmuş zindanlar düşmüş payıma
Sancılı düşlere gebe kalırken
Üşüyor bedenim...


Nazlı HüzünYıldızı