Yaşam her şeye rağmen hoş bir şarkıysa bu şarkıyı sonuna kadar dinlemek vardır. Ve bu şarkı beklenen uzunlukta olmalıdır. Ne var ki doğa ve insan eliyle kurulu düzenler insan yaşamı üzerinde garip oyunlar oynayagelmiştir hep. Buna bağlı olarak daha baştan, daha yaşam var olmadan bir yaşam ötekinden şanslı ve ayrıcalıklı kılınmıştır. Mutlu bir yaşam sanki küçük bir azınlığa özgüdür. Bu azınlığın dışında kalanlar ise yaşamı çekilmez hale getiren her türlü mahrumiyetin, yoksunluğun, ızdırabın asıl taşıyıcısıdır. İnsanlığı oluşturan en geniş topluluklar mutluluğu sağlayacak tüm araçların asıl üreteni olmalarına karşın, kendileri bunlardan yoksundur.

Doğanın üvey çocukları haline gelmiş bulunan geniş kitleler, dahası, İLAHİ ADALETSİZLİĞİN doğal bir sonucu olarak bu küçük mutlu azınlığın adeta tutsağı haline getirilmişlerdir. Bedenleri, zihinleri sömürü ve zulüm düzeninin kendini yeniden üretmesi için kurban edilmiştir. Bu tutsak beyinler ve bedenler çoğunlukla "bir gün yüzü bile görmeden" yaşama veda ederler. Yaşam şarkısı insanlığın üvey evlatları için yalnızca uzaktan dinledikleri bir ezgidir. Çünkü onların kendilerine ait bir yaşamları yoktur. Yaşam diye ellerine tutuşturulan oyuncak ise hep bir yerlerinden bozuk, eksik ve kaybolmaya mahkûmdur.

Eksikliklerle, hastalıklarla, neresinden tutsan elinde kalan yanıyla bu sözüm ona yaşam, emekçi kitlelerin alın yazısı sayılmış; hayattan ve hiç bir şeyden tad almamaları alınlarına büyük harflerle kazınmıştır. Hatta bazı hallerde sistemin üvey evlatları olan insan topluluklarına bozuk ve hastalıklı da olsa normal süresinde sona eren bir yaşam bile çok görülmüştür. Sağlık hizmetlerinin en kalitelisi, en iyi uzman hekimler mutlu azınlığın hizmetindeyken, diğerlerinin yaşama şansı tamamen tesadüflere terkedilmiştir. Onun için hastanelere sağlıklı girip ölü çıkanların, ameliyat masalarına yatıp bir daha kalkamayanların öyküsü olağanmış gibi sunulur hep.

Eğer Mavi Şaire Sündüz gibi yaşamı ezilenler için de yaşanabilir kılma mücadelesi veren ve yüreği en insani duygular için çarpan birinin yolu günün birinde hastaneye, ameliyat masasına düşerse bunda şaşılacak bir yan yoktur. Böyle bir kalbin hissedeceği daha nice mavi duygular varken, oracıkta kalıverme ihtimali, elbetteki bu şair yüreği hareketlendirecektir. Yaşamla ölüm arasında ince bir çizgiyi yaşıyor duygusuna kapılmanın ardından bu duyguları şiire bezemek olsa olsa Mavi Şaire'nin işi olabilirdi ki, bunu kendine has üslûbuyla ne de ustaca başarmış. Tebrik, selam ve sevgilerimi iletirken tekrar geçmiş olsun diyorum.



Harabe tarafından 6/22/2014 12:33:48 PM zamanında düzenlenmiştir.