Çağımızı ve özellikle de günümüzü teknolojik yönden hicveden güzel bir şiir.

Gerçekten de bir teknoloji çılgınlığı almış başını gidiyor. Hızla geliştirilen zengin fonksiyonlarıyla akıllı cep telefonları, bilgisayarlar, televizyonlar, arabalar yığınların aklını başından alıyor. Piyasaya sürülen her bir model daha çıktığı ilk günden kıyasıya bir yarış içinde kapış kapış gidiyor. Aylar öncesinden yeni çıkacak modeller üzerinde spekülasyonlar yapılıyor. Amaç: Daha çok tüketim, daha çok kâr.

İşin bir başka boyutu ise; - sonucu demek belki daha doğru - teknoloji bağımlılığının insan ilişkileri üzerindeki etkileri. Elbette doğru, ölçülü ve yerinde kullanım ile ileri teknoloji insan ilişkilerine olumlu katkı sağlar, bundan şüphe duyulamaz. Ne var ki, bağımlılık tehlikesi ve tüketim çılgınlığı çoğu zaman bu olumlu yanları gölgede bırakabiliyor.

Birebir insan ilişkilerinin yerini teknoloji aracılığı ile sağlanan iletişimin alması, ister istemez, sıcak insani bağlar, aile içindeki yakın sıcak yuva ortamı artık tarihe mi karışıyor sorusunu ve kaygısını ortaya çıkarıyor. Maalesef bu kaygıları haklı çıkaracak eğilimlerin varlığını yadsımak mümkün değil.
Ancak şu soru da rahatlıkla sorulabilir: Teknoloji bu kadar gelişmeseydi, insanlar birbirleriyle çok mu sıcak bağlar kuruyor olacaktı. Şu kahrolası ileri teknoloji mi batırdı her şeyi?

Aslında teknolojinin sağladığı imkânların belirli etkilere açık kesimleri etkilediğini de bir cevap olarak ileri sürmek mümkün. Çünkü insani bağlara gerekli önemi vermeyen, kendi bireysel dünyasında kendi egosunu tatmine ağırlık veren karakterler, teknoloji ileri olmasa da yine kendi dünyalarında yaşayacaklardı. Veya insanlar arası birebir sıcak bağlara önem veren insanlar teknolojik gelişmeler karşısında da bu özelliklerini muhafaza ederler. Hatta teknolojinin güdümüne ya da bir bağımlılık ilişkisi içinde teknolojiye yaklaşma tehlikesine direnç gösterirlerdi ve bu mümkündür de.

O halde asıl tehlike teknolojinin her geçen gün iletişim v.b. alanında müthiş ilerleme kaydetmesi değil, aksine insan topluluklarının teknolojiyle sağlıklı bir ilişkiye girme bilincine sahip olamama halidir.

Öte yandan, görece zor sayılmayacak bazı teknolojik alt yapıyı devreye sokmak da hemen çağ atlamak anlamına gelmez. Zira asıl çağ atlamak - çağ atlamayı burada ironi olarak alırsak (çünkü bir çağ atlama deyimi ne derece gerçeğe uygundur, tartışılmaya muhtaçtır) bir kaç yaygın teknolojinin kullanım alanına sokmakla olacak iş değildir. Çağdaş bir düzeye gelmek en azından o aşamaları geçirmiş ülkelerin sağladığı temel ilerlemeleri ülkede sağlamakla olanaklıdır. Göstermelik, yüzeysel, göz boyamaya dayalı illüzyonlarla değil.

Mavi Şaire Sündüz, çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmanın asıl anlamını, içeriğini boşaltanları esprili bir dille eleştiriyor bu hoş şiirinde. Teknolojiyle kurulan gösterişe dayalı ve abartılı ilişkinin çok yönlü sonuçlarını gözden geçirme olanağını şiirindeki özgün anlatım ve seslenişle okura sunuyor. Tebrik, selam ve sevgilerimle.


Harabe tarafından 7/2/2014 12:59:40 AM zamanında düzenlenmiştir.