sen uyurdun

ben gözlerinden ayıklardım yıldızların ışığını
sen uyurdun
üzerini örterdim usul usul...





yeni bi yerde, yeni bir hayat geçerdi düşlerimizden
el açılmış dualardan huzurla bükerdik boynumuzu


sen uyurdun
geceye sözümüz geçmezdi ,bildiğini okurdu karanlık
ay utanırdı güzelliğinden
cemreler kafiyeyle düşerdi üzerine
sen uyurdun...




beş dakika sesini duyabilmek için beynimin içinde
çekelenirdi uykuya daldığın vakitler iç çekişimde

sen uyurdun ;

sabırla işlerdim nakış nakış sabahı.






sen uyurdun
sessizce yürürdü sokaktaki tekir kedi
sessizce ağlardı beşikteki bebekler



ben uyanık düşlere yüzünü çizerdim uzun uzun ;

sen uyurdun ...






umudum olurdu yastıkta bıraktığın iz
yağmur gibi çağlardı suskunluğum


sıkıntımı unuttururdu saatler
sığınıverirdim yanı başında bıraktığın kokuya

yanından uzaklaşamayacak kadar topal kalırdım ,sen uyurdun ...







paylaşılmaya hazırlardı kendini hayat
uzaktan uzağa acırdım bazen bize
bilfiil işkence gibi gelirdi çöken gece üzerimize





sen uyurdun
acını sırtlanırdım bir nefeste
dalıp derinlere sığ bir küskünlüğe koyverirdim incinen yanlarını




aynı dalı paylaşan kuşlara özenirdim
sessiz sedasız boğulan sabahlara demlenirdi gözyaşım





ne kutsalmış meğer seni severken verdiğim acemi telaşım



canım oy...




sen uyurdun ;


kirpiklerinden ıslık ıslık soyunurdu gülüşlerin

evimin içinde eğlenirdi sığ bir muamma ...







kapkara geceye derin bir iç çekişin manevi huzuruydu bu
içimi içimden çalan ay kalırdı avuçlarımda gül yüzünden ;


sen uyurdun...





kıskıvrak olur üşürdüm
ne kadar karanlıksa gece o kadar yıldızı sabahla bölüşürdüm





sessizce büyüttüğüm cehenneme bir kibrit çakardım
bizi ağlatan ne varsa ateşi takıp koluma bir bir yakardım





ben ömrümüzden zehirli dikenleri sökerdim
gizli gizli kanlı göz yaşı dökerdim




sen uyurdun ...






Gülşah Gayret




...