Bir elimde ayrılık bir elimde ümitler
Hangisine meyletsem zor geliyor dayanmak
Hayata tutunurken çığlık,çığlık umutlar
Ateşten bir gömlektir ayrılığı giyinmek
Bile bile ladestir aslında yaşam denen
Aşkların hürmetine dünya değil mi dönen.



Yavru bir serçedir aşk büyütürüz yürekte
Büyüdükçe sevinci gölgeler tüten duman
Ayrılık vakti gelip el sallarken durak da
Pişmanlık gölge gibi takiptedir her zaman
İntizara gömülür nefrete sarılırız
Hak etmedik diyerek hayata kırılırız.



Hata asıl bizimdir meylederken o kuşa
Doğanın kanunu bu sonuç da uçacaktır
Gerçi bizi kızdıran getirmesidir tuşa
Başka gönüle konup özünden içecektir
Beslenir çiçeklerle baharda neşelenir
Gördüğü her yürek de sıcaktan eşelenir.



Aşkı geçmişe gömmek asilce bir duruştur
Çekilen acıları göğüslemek gülerek
Hayat maraton değil engebeli yarıştır
Gerekirse finişe varırız tek kalarak
Ot gibi yaşamaksa kimisinin muradı
O zaman yaşamasın aşk denilen tiradı..


Ayvazım DENİZ